Inleiding.
Aan drie zijden vrijstaand pension-woonhuis annex cafe-restaurant uit ca. 1890 in neo-renaissancestijl naar ontwerp van J.H. van der Lubbe. In 1900 werd, eveneens naar ontwerp van Van der Lubbe, de voorgevel op de begane grond ingrijpend gewijzigd. In 1906 werd, naar ontwerp van C.J.M. van Duyne, de open veranda op de begane grond vervangen door een dichte serre in verband met de vermoedelijk nieuwe functie van cafe met proeflokaal. Het pand is gelegen op de kop van een bouwblok van de Badhuiskade.

Omschrijving.
Het pand op L-vormige plattegrond heeft twee bouwlagen en is met een leien mansardedak gedekt. De open veranda's, die oorspronkelijk voor zowel de begane grond als verdieping aanwezig waren en waaraan pensionkamers zijn gesitueerd is typerend voor het bouwen in een badplaats. Op de verdieping is ter linkerzijde deze oorspronkelijke situatie nog intact. De voorgevel is opgetrokken is schoon metselwerk met gepleisterde sierbanden. Oorspronkelijk bestond de indeling op de begane grond uit een linker eindrisaliet en een middenrisaliet waartussen de gevel terugsprong en een serre was gesitueerd. Al in 1900 werd deze serre verwijderd en de gevel tot aan de rooilijn nieuw opgetrokken met drie vensters tussen beide risalieten. Deze verbouwing is eveneens in neo-renaissance uitgevoerd. Rechts van de middenrisaliet is een serre met brede vensters en dubbele paneeldeur in een houten omlijsting. Deze serreruimte dateert van 1906 ter vervanging van de oorspronkelijk open veranda. Voor de bovenlichten met glas-in-lood is een houten lijst van decoratief snijwerk die nog tot de oorspronkelijke opzet behoort. In de ronding van de gevel naar de hoek van de Wassenaarsestraat zijn houten vensters. De deuren in de entrees van de begane grond dateren uit de jaren dertig. De eerste verdieping springt terug en heeft over de linker twee vensterassen openslaande deuren naar de veranda. De veranda is van hout, heeft een open houten balustrade met ijzeren spijlen en wordt gedragen door houten vierkante pijlers; de daklijst heeft rijk houtsnijwerk.
Tegen het teruggelegen bredere rechterdeel van de verdieping was van oorsprong eveneens een open veranda in dezelfde vormgeving als ter linkerzijde. In de jaren twintig of dertig is deze dichtgezet. De gevel wordt beëindigd door een gecorniste kroonlijst met zware klossen. In het mansardedak zijn vier houten dakkapellen met voluutvormige zijstukken en gebroken frontons. De vrij gesitueerde linkerzijgevel is gepleisterd.

Waardering.
Pand van cultuurhistorische en typologische waarde als goed voorbeeld van pensionbouw van rond de eeuwwisseling in de badplaats Scheveningen. Van architectuurhistorisch belang als voorbeeld van neo-renaissance architectuur. Tevens heeft het een belangrijke stedebouwkundige ligging aan de kop van de Badhuiskade.