De bescherming betreft alleen de winkelpui.

Het pand in neo-renaissancestijl is in 1898 oorspronkelijk als woonhuis gebouwd. De winkelpui dateert van 1911 in de kenmerkende vormgeving van de historiserende Um-1800.

De benedenpui van dit woonhuis uit 1898 aan de Franklinstraat is een mooi voorbeeld van het transformatieproces van woning naar winkel en weer terug. Wat blijft is de winkelpui. In 1911 liet slager P. van der Marel de woning tot slagerswinkel verbouwen, naar ontwerp van architect M.F. van der Gugten. De woonhuispui op de begane grond met twee ramen en de twee deuren voor de beneden- en bovenwoning werd vervangen door een nieuwe pui met een breed etalageraam tussen twee natuurstenen stijlen en een nieuw entreepartij. De stijl van deze pui met de Javaans aandoende versieringen is in de historiserende Um-1800 en verwant aan die van voormalig warenhuis Maison de Bonneterie (Gravenstraat 2). Boven het raam is in het fries van de kroonlijst ‘vleeschhouwerij’ te lezen. Het fries is extra breed om voldoende ruimte te bieden aan de letters. De naam van de slager is op een natuurstenen plaat vermeld, omgeven door sierlijk gebeeldhouwde krullen.

Bijzonder is dat in het pand Weimarstraat 32 ook een winkelpui voor een slagerij is opgenomen, die vrijwel identiek is aan de pui in de Franklinstraat. Ook deze is ontworpen door architect M.F. van der Gugten in 1919.

Winkelpui van architectuurhistorisch belang als gaaf bewaard voorbeeld van een winkelpui in de historiserende Um-1800 stijl.