Gebouw voorheen van de Sophiastichting, gebouwd naar ontwerp van de architect H.P. Vogel in 1879-1880.
Grotendeels in baksteen uitgevoerd bouwwerk in neorenaissancestiji, bestaande uit twee bouwlagen met Mansardedaken. Het elf traveeën brede pand bezit twee vooruitspringende hoekpartijen en een middenrisaliet waarin de ingangspartij. Het metselwerk wordt verlevendigd door gepleisterde banden en negblokken, terwijl de ventsterbogen in gele verblendsteen zijn uigevoerd met gepleisterde hoekblokken. Boven de houten gootlijst die de gevels beëindigt zijn boven de risalieten decoratieve opzetstukken aangebracht: het opzetstuk boven de middenrisaliet draagt een gebogen bekroning, die boven de hoekrisalieten bezitten frontons.
De ingang wordt omlijst door een versierde rondboognis. De vensters bezitten zesruits-schuiframen. De achtergevel is geheel gepleisterd; de hoekpartijen van deze gevel maken de indruk later te zijn verhoogd.
De Sophiastichting ontleent haar naam aan koningin Sophie, de in 1877 overleden echtgenote van koning Willem III. Prins Frederik en de zoon van Sophie, prins Alexander, namen de kosten van grondaankoop voor het gebouw (f. 21.000,00) voor hun rekening.

Pand van algemeen belang voor de gemeente Den Haag wegens zijn schoonheid, architectuur-historische, geschiedkundige en sociaal-historische waarde. Uit architectuur-historisch oogpunt is het gebouw van belang als voorbeeld van neorenaissance architectuur uit het laatste kwart van de 19de eeuw. Geschiedkundig is het van betekenis wegens de rol die het koninklijk huis heeft gespeeld bij de totstandkoming. De sociaal-historisce waarde is gelegen in het feit, dat het hier een der weinige in Den Haag overgebleven gebouwen betreft, die zijn opgericht ten behoeve van een liefdadige functie.