De Lange Poten is al sinds de zestiende eeuw een straat waar bedrijvigheid en handel waren geconcentreerd. Rond 1850 doet het winkelconcept zoals wij dat nu kennen haar intrede en worden veel woonhuis- en bedrijfspuien in de bestaande bebouwing vervangen door winkelpuien. De voortschrijdende cityvorming van de binnenstad en daarmee het alsmaar belangrijker worden van de winkelfunctie voor de Lange Poten zorgt ervoor dat vanaf 1875 een groot aantal van de oude panden wordt vervangen. De nieuwe winkel-woonpanden panden zijn vaak breder en laten de rijke schakering zien van de snel opvolgende architectuurstijlen vanaf 1875 tot aan het Interbellum. Lange Poten 21 is een goede representant van de nog bewaard gebleven oudere bebouwing van voor 1875 die niet is afgebroken maar werd voorzien van een nieuwe voorgevel. Vanaf de late negentiende eeuw is het pand in verschillende fases verbouwd naar een winkelpand met bovenwoning, waardoor het pand een grote gelaagdheid bezit. Het voorhuis van Lange Poten 21 bestaat oorspronkelijk uit twee smalle panden die kort na 1807 zijn samengevoegd. Ondanks de samenvoeging bezitten beide bouwdelen nog een eigen schilddak. De exacte ouderdom van het pand is niet bekend maar het pand is van ten minste achttiende-eeuwse oorsprong. Dit blijkt onder meer uit de op vlucht staande voorgevels en de kapconstructie met gestapelde spanten boven het voorhuis. Inwendig is de opzet van twee zelfstandige casco’s nog goed afleesbaar, waarbij het rechterdeel iets breder is. Uit de tijd van de samenvoeging zijn ook interieurdelen bewaard gebleven, zoals de stucplafonds in de voorkamers op de eerste verdieping, meerdere schouwen en de stofschotten op een van de zolders. De huidige gevel uit 1921 is  een bekleding van kunstzandsteen. Het ontwerp van architect Jos Duynstee is uitgevoerd in de in die periode populaire art-decostijl. Opvallend zijn de rijk gedetailleerde glas-in-loodramen op de eerste en tweede verdieping, waarvan die op de eerste verdieping een voor het interbellum kenmerkende decoratie hebben. De ramen op de tweede verdieping hebben een Art Nouveau-afwerking die bij een eerdere verbouwing rond 1900 zijn aangebracht. De winkelpuien zijn in loop der decennia meerdere malen vernieuwd. De naoorlogse aanpassingen in het interieur, zoals de afwerking van de badkamers en keukens, hebben de structuur intact gehouden, maar hebben geen verdere toegevoegde waarde. Ook het winkelinterieur op de begane grond is van recente datum. 

Het pand heeft cultuurhistorische waarde omdat het een goede representant is van nog bewaard gebleven oudere bebouwing van voor 1875 met een goed verlopen transformatieproces toen de winkelfunctie hier aan intrede deed. Het pand heeft cultuurhistorische en bouwhistorische waarde vanwege de oudere oorsprong. De opzet van het pand is kenmerkend voor de binnenstad en illustreert de groei van het oudste deel van de stad. Van toegevoegde waarde is de afleesbaarheid van twee oudere huizen die zich zowel in de op vlucht staande voorgevel als in de structuur, de historische gelaagdheid van het interieur en de kappen laat zien. De voorgevel is tevens van architectuurhistorische waarde als goed voorbeeld van de art-decostijl.

Datum wijziging: 17 januari 2024