Villa, gebouwd in 1924 naar een ontwerp uit 1922 door J.W.E. Buijs voor de arts F.W. Zeylmans van Emmichoven.

Het in baksteen opgetrokken pand bestaat uit een begane-grond met kapverdieping in het hoge, met pannen gedekte, zadeldak tussen puntgevels. Het uitgangspunt van de plattegrondindeling op de parterre - een vierkant gevormd door de woonkamer met het aansluitende smalle deel van de veranda en de gang - herhaalt zich in de kubusvorm, waarbinnen het huis past doordat de breedte van de plattegrond overeenkomt met de hoogte tot de daknok. Het genoemde vierkant op de parterre wordt in L-vorm ontsloten door het brede deel van de veranda, de spreekkamer, de wachtkamer, de entreehal en de keuken, die tesamen twee rechthoeken vormen. Deze rechthoeken in de plattegrond manifesteren zich ook aan het exterieur, met name aan de achterzijde - waar zich de ingangsdeuren bevinden - waar de parterre tot een volledige verdieping is opgetrokken met een plat dak, dat het zadeldak doorsnijdt. Aan de andere gevels zijn luifels aangebracht, die met hun horizontale lijnen de verspringende muurvlakken met elkaar verbinden. Een horizontaal accent vormt ook de brede dakkapel die het dakvlak boven de voorgevel aan de zijde van de Nachtegaallaan doorbreekt. De lage vensters, meest in reeksen aangebracht, bezitten houten kozijnen met een kleine roedenverdeling. De verhoogde achtergevel, waarin de hoofddeur met daarnaast de keukendeur, vertoont hierboven een reeks van negen smalle vensters enbezit later dichtgezette loggia's op de hoeken. De hoge puntgevels zijn versierd met vlechtingen. Voor de linker zijgevel is een terras. Op de hoek van deze gevel en de achtergevel is een garage met plat dak gesitueerd. Het hoge zadeldak wordt bekroond door een gemetselde schoorsteen. Het huis wordt door een tuin omgeven. Rechts bevindt zich een inrijhek met bakstenen pijlers.

De villa Mezenlaan 26 maakt deel uit van het vroege werk van Buijs. Hoewel de hoofdopzet met het forse zadeldak traditioneel is, blijkt uit het spel van verspringende en deels over elkaar schuivende muurvlakken, die door de gepronoceerde lijsten van overstekende luifels compositorisch verband krijgen, dat Buijs invloeden onderging van het werk van Frank Lloyd Wright en De Stijl. In de compositie van de plattegrond, bepaald door een door rechthoeken omsloten vierkant, welke structuur terugkeert in de uitwendige verschijningsvorm, ontwikkelt Buijs hier een sterk persoonlijke stijl die het huis Zeylmans van Emmichoven bestempelt tot een belangrijk werk uit de beginperiode van het Nieuwe Bouwen.

Pand van algemeen belang voor de gemeente Den Haag wegens zijn schoonheid en architectuur-historische waarde als vroeg werk van de bouwmeester J.W.E. Buijs, dat de overgang markeert van de traditionele "rustieke" landhuisarchitectuur naar de door F.L. Wright en De Stijl beïnvloede beginperiode van het Nieuwe Bouwen.