Pand op een complexe L-vormige plattegrond, bestaande uit een voorhuis, een tussenhuis en twee achterhuizen. 

De Papestraat vormt een van de oudste straten in het centrum van Den Haag en was al in middeleeuwen aan beide zijden volledig bebouwd. Na de verwoesting van Den Haag in 1572 door de Spanjaarden is de bebouwing hersteld met hergebruik van oude kelders en bouwmuren. Het pand Papestraat 13-13b is een goede representant van de oudere bebouwing aan de straat met een zestiende-eeuwse oorsprong en een voor de binnenstad kenmerkend transformatieproces. De complexe plattegrond illustreert de ontwikkeling van het centrum, waarbij panden door de eeuwen heen werden gewijzigd en uitgebreid. Zo bevindt zich op de grens met Papestraat 11 een voormalige steeg die aan de voorzijde bij Papestraat 13 is getrokken. Het pand bezit drie kelders uit verschillende periodes die een beeld geven van de verschillende uitbreidingen van het huis. Ook bovengronds is deze driedeling nog te herkennen. Het linker deel van het tweede achterhuis, dat zich achter Papestraat 15 bevindt, behoorde vermoedelijk oorspronkelijk tot het buurpand, maar is al vóór 1832 bij Papestraat 13 gevoegd. Opvallend is de beperkte diepte van het voorhuis, dat het oudste is. Zowel de kelder als de kap stammen in uit de zestiende eeuw. Het tussenhuis heeft een iets jongere kelder. De beide achterhuizen hebben een zeventiende-eeuwse oorsprong en worden gedekt met een zadeldak met de nok haaks op de straat. Het achterhuis achter Papestraat 15 is voorzien van een souterrain dat van oorsprong een huishoudelijke functie zal hebben gehad. 

 Het pand heeft een achttiende-eeuwse voorgevel in schoonmetselwerk en telt drie bouwlagen. De winkelpui is zoals blijkt uit een jaartalsteentje in 1879 gerealiseerd en bestaat uit een forse etalage met daarnaast een diep portiek met etalagekast. De vensters op de verdiepingen hebben een laat achttiende- of negentiende-eeuwse roedeverdeling. 

Het pand is van cultuurhistorische en bouwhistorische waarde vanwege de nog herkenbare zestiende-eeuwse oorsprong en het goed afleesbare transformatieproces in de eeuwen daaropvolgend. De complexe plattegrond is kenmerkend voor de binnenstad en illustreert de groei van het oudste deel van de stad. Van toegevoegde waarde zijn de hoge ouderdom van het casco en de gaaf bewaard gebleven voorgevel met een passende winkelpui uit de late negentiende eeuw. Het pand heeft cultuurhistorische waarde omdat het een goede representant is van de oudere bebouwing van voor 1850 aan de Papestraat. Deze oudere bebouwing geeft de Papestraat in belangrijke mate haar historische identiteit. 

NB: de achter het pand gelegen bedrijfshal op hetzelfde perceel (tegenwoordig ontsloten via Papestraat 11) valt buiten de bescherming van het gemeentelijk monument. 

 omvang bescherming geheel.