De gevel aan de Spuistraat is rond 1905 opgetrokken en bestaat uit drie traveeën, waarvan de hoek met de Voldersgracht is afgeschuind. De Spuistraat is al sinds de late middeleeuwen een straat waar bedrijvigheid en handel waren geconcentreerd. Rond 1850 doet het winkelconcept zoals wij dat nu kennen haar intrede en worden veel woonhuis- en bedrijfspuien in de bestaande bebouwing vervangen door winkelpuien. Zo ook bij Spuistraat 43. De voortschrijdende cityvorming van de binnenstad en daarmee het alsmaar belangrijker worden van de winkelfunctie voor de Spuistraat zorgt ervoor dat vanaf 1875 het merendeel van de oude panden wordt gesloopt. De nieuwe winkel-woonpanden laten de rijke schakering zien van de snel opvolgende architectuurstijlen vanaf 1875 tot aan het Interbellum. 

Spuistraat 43 is een goede representant van de nog bewaard gebleven oudere bebouwing van voor 1875 met een rond 1905 opgetrokken nieuw geveluiterlijk langs de Spuistraat. Deze gepleisterde voorgevel is een drielaagse lijstgevel, die gelijkmatig verdeeld is in drie venster-assen. De linker venster-as is overhoeks omgezet, waarmee de hoek met de Voldersgracht wordt benadrukt. Een klassiek uiterlijk werd nagestreefd door de vensters op de eerste en tweede verdieping te koppelen door middel van houten omlijstingen in de vorm van pilasters en driehoekige frontons. Kenmerkend is ook de roedeverdeling in de houten ramen. Achter deze nieuwere voorgevel gaat een pand schuil uit de late zeventiende/vroege achttiende eeuw. Dit blijkt onder andere uit de zijgevel aan de Voldersgracht met fors gedimensioneerde kozijnen en muurankers die de zolderbalklaag aan de kapconstructie verbinden. Op zolderniveau zijn de kapconstructies van het voor- en achterhuis nog aanwezig met gestapelde spanten. Verder zijn er in het interieur diverse afwerkingen aanwezig die herinneren aan de verschillende verbouwfases. In het pand was vanaf circa 1905 tot in de jaren zestig van de vorige eeuw een lunchroom gevestigd. In die tijd en ook daarna is de winkelpui meerdere malen gemoderniseerd. 

Het pand is van cultuurhistorische, bouwhistorische en architectuurhistorische waarde vanwege de in oorsprong nog bewaard gebleven achttiende-eeuwse opzet en het goed afleesbare transformatieproces dat volgde. De opzet van het pand is kenmerkend voor de binnenstad en illustreert de groei van het oudste deel van de stad. Van toegevoegde waarde is het bewaard gebleven oudere casco met kapconstructie uit de late zeventiende/vroege achttiende eeuw.

Het pand is een goede representant van de nog spaarzaam in de Spuistraat bewaard gebleven oudere bebouwing van voor 1875, waarbij een nieuw uiterlijk van de voorgevel aansloot bij de belangrijke winkelfunctie die de straat in de loop van de negentiende eeuw had verkregen. 

Omvang bescherming: geheel.