Spuistraat 56 en 58

toon op de kaart
  • Status
    Gemeentelijk Monument
  • Wijk
    Centrum
  • Bouwjaar
    1938
Registerblad 

Pand uit 1938 in Art Deco stijl bestaande uit drie bouwlagen (waarvan de derde bouwlaag is teruggelegen) onder een plat dak.

De Spuistraat is als sinds de late middeleeuwen een straat waar bedrijvigheid en handel waren geconcentreerd. Rond 1850 doet het winkelconcept zoals wij dat nu kennen haar intrede en worden veel woonhuis- en bedrijfspuien in de bestaande bebouwing vervangen door winkelpuien De Voortschrijdende cityvorming van de binnenstad en daarmee het alsmaar belangrijker worden van de winkelfunctie voor de Spuistraat zorgt ervoor dat vanaf 1875 veel van de oude panden wordt gesloopt of zodanig verbouwd dat er sprake is van een forse metamorfose. De nieuwe winkel-woonpanden panden zijn veelal hoger en latende rijke schakering zien van de snel opvolgende architectuurstijlen vanaf 1875 tot aan het Interbellum Spuistraat 56-58 is hiervan een goede representant.

De in gele baksteen opgetrokken brede voorgevel in Art Deco stijl heeft een rijke plasticiteit met verticale, diepliggende vensterreeksen op de verdieping waarboven twee brede balkons die de beëindiging een sterk horizontaal karakter meegeven. De teruggelegen derde bouwlaag geeft extra reliëf aan de gevel.

De voorgevel van het pand is van architectuurhistorische waarde als representatief voorbeeld van de Art Deco architectuur uit het tweede kwart van de twintigste eeuw. Cultuurhistorische waarde heeft de gevel omdat het een goede representant is van het transformatieproces dat de Spuistraat vanaf het laatste kwart van de negentiende eeuw heeft ondergaan van eenvoudige bedrijvenbuurt tot een voor die tijd mondaine winkelstraat.

NB, Doel van bescherming van dit object is bij te dragen aan behoud van de historische identiteit van de Spuistraat. De bescherming betreft hier dientengevolge een zogenaamde "vanwege bescherming" waarbij de te beschermen monumentale waarde is beperkt tot de gevel in de Spuistraat.
 

Opname D. Valentijn, 2005.