Eenbeukige kerk op T-vormige plattegrond, gebouwd in neorenaissance- stijl door Roelof Kuipers in 1892.

Aanvankelijk bedehuis voor de Dolerende kerk - het gebouw heette toen Pniélkerk - en in 1921 aangekocht door de Oud-Gereformeerde Gemeente. Sinds 1933 in gebruik voor de Gereformeerde Gemeente. De Voorgevel aan de Nieuwe Laantjes is een bakstenen puntgevel met geverfde deklijst op voluutconsoles aan de uiteinden. Het grote rond- boogvenster, voorzien van bakstenen traceringen, wordt geflankeerd door plat te steunberen met kleinde frontons als bekroning. Onder het venster drie kleine ramen met middendorpels en geprofileerde hoofdgestellen waarboven ontlastingsbogen. Aan weerszijden paviljoenvormige zijvleugels, elk met een deur onder hoofdgestel met fronton en drie gekoppelde rondboogvensters met negblokken. Deze zijvleugels dragen met leien gedekte spitsen. De gevel aan de noordzijde is blind, In de oostelijke gevel bevindt zich een roosvenster met gemetselde tracering.
De kerk heeft een leien zadeldak dat aan de oostzijde wordt afgesloten door een puntgevel. De dakvlakken worden onderbroken door dakkapellen. De kerk heeft een witgepleisterd interieur met een in hout uitgevoerde, geknikte kapconstructie met spanten op door trekstangen verbonden korbelen tegen muurstijlen die rusten op stenen voluutconsoles. Het interieur is gewijzigd in 1947 en 1963, waarbij de kap een grijze beschildering kreeg en het oorspronkelijke meubilair in neo-renaissancestijl (banken, kansel en orgel, lichtarmaturen) verdween. De galerij aan de west zijde behield zijn ijzeren Toscaanse zuiltjes. De Eben Haëzerkerk vormt met de Nieuwe Kerk aan de Duinstraat het enige paar voorbeelden van de kerkelijke neorenaissancestijl in de gemeente Den Haag, dat nog voor de eredienst in gebruik is.

Kerkgebouw van algemeen belang voor de gemeente 's-Gravenhage wegens zijn schoonheid en zijn architectuur-historische waarde.