Maerlantlyceum (voorheen Tweede Gemeentelijke Gymnasium), gebouwd in 1926 naar ontwerp van ir. J. Limburg, uitgebreid en met een verdieping verhoogd in 1967 naar ontwerp van J.C. Herpel.
Complex in een sobere baksteenarchitectuur met enigszins kubistisch gegroepeerde bouwmassa's in een knappe synthese tussen het expressionisme van de Nieuwe Haagse School en het werk van W.M. Dudok.

Het kubistische, door rechthoeken beheerste, lijnenspel van de verscheidene bouwlichamen wordt verzacht door de toepassing van apsisachtige halfrond uitspringende uitbouwen. In plattegrond beslaat het complex een H-vorm met aan de Joh. Bildersstraat een brede voorvleugel die een ruim voorplein omsluit en aan de Neuhuyskade een onregelmatig gevormde achtervleugel, die verbonden worden door een tussenlid. De in zwart graniet uitgevoerde ingangspartij bevindt zich in de linkerhoek van het voorplein en is in zware, expressionistische vormen uitgevoerd met twee pijlers aan weerszijden van de toegangsdeuren, die bekroond worden door gestyleerde beelden van een filosoferende man en vrouw. Deze sculptuur is van John Raedecker. Van de eenvoudige rechthoekige vensters bevatten sommige glas-in-lood in geometrische vormen. De voorvleugel omvat onder meer een ruime hal en een trappehuis, waarvan de wanden met tegels zijn bekleed.
Rechts op het voorplein staat los van het schoolgebouw de conciërgewoning Johan Bilderstraat 9, in dezelfde trant als het hoofdgebouw met een cylindervormig uitgebouwd trappehuis. Hiernaast de door gemetselde ronde pijlers met lampen geflankeerde toegang tot het schoolplein rechts van het gebouw. Langs het Paschalispad wordt het terrein afgesloten door een bakstenen muur aan weerszijden van een inrijhek met vier gemetselde ronde pijlers, bekroond met lampen. Aan de zijde van het schoolplein bevinden zich tegen deze muur fietsenstallingen.

De verhoging van de school met een verdieping in 1957, ofschoon met veel zorg uitgevoerd in dezelfde baksteenarchitectuur, heeft de karakteristieke afwisseling van hoge en lage bouwdelen, zo kenmerkend voor de kubistische plasticiteit van het complex, goeddeels verloren doen gaan.
School van algemeen belang voor de gemeente Den Haag wegens zijn schoonheid, architectuur-historische en typologische waarde. Zijn architectuur- historische betekenis ontleent het complex aan de voor het werk van Limburg in de jaren twintig kenmerkende, door het Haagse expressionisme en het werk van Dudok beïnvloede, zorgvuldig gecomponeerde, enigszins kubistische banksteenarchitectuur.

Typologische waarde bezit het complex als vooruitstrevend voorbeeld van onderwijsarchitectuur uit de jaren twintig van de twintigste eeuw. Een toegevoegde waarde vormt de situering nabij de St. Paschaliskerk van A.J. Kropholler, met welk gebouw in de oorspronkelijke opzet duidelijk rekening is gehouden.