De Stille Veerkade werd gegraven rond 1640 en vormde een verlenging van de vijftien jaar daarvoor aangelegde Amsterdamse Veerkade. Het perceel waar Stille Veerkade 2D-4A/B op staat hoorde lange tijd bij bebouwing aan de Wagenstraat. Pas in 1732 werden de percelen afgesplitst en bebouwd met de huidige woonhuizen bestemd voor de verhuur. Stille Veerkade 2D en 4A/B vormen een architectonisch gaaf bewaard gebleven tweelingpand met een sobere gepleisterde lijstgevel in Lodewijk XIV-stijl. Bij de restauratie in 1990 is dit beeld verder hersteld door het terugbrengen van de roedeverdeling en de woonhuisindeling op de begane grond van Stille Veerkade 4A/B. De panden hebben een gemeenschappelijke kapconstructie met in beide panden halfspanten. Inwendig bezit Stille Veerkade 2D nog een in de negentiende eeuw aangepast en uitgebreid trappenhuis met hergebruik van oudere onderdelen.  

De panden zijn van architectuurhistorische waarde vanwege de gaaf bewaard gebleven voorgevel uit 1732 in Lodewijk XIV-stijl. Zeldzaamheidswaarde heeft de opzet van een achttiende-eeuws tweelingpand achter een gemeenschappelijke gevel. De panden zijn van cultuurhistorische en bouwhistorische waarde vanwege de in oorsprong achttiende-eeuwse opzet en het goed afleesbare transformatieproces dat in de eeuwen erna volgde. De bouw op een afgesplitst stuk grond is kenmerkend voor de binnenstad en illustreert de groei van het oudste deel  van de stad. De opzet met een gemeenschappelijk U-vormig dak is kenmerkend voor de bouwtijd en gaaf bewaard gebleven. De panden hebben verder cultuurhistorische waarde omdat het goede representanten zijn van de nog bewaard gebleven bebouwing van voor 1850 in dit deel van het centrum. Deze oudere bebouwing geeft de Stille Veerkade in belangrijke mate haar historische identiteit.