Vrijstaande villa op vierkante plattegrond uit 1957-1960 van twee bouwlagen onder een licht hellend plat dak, ontworpen door architect Hein Salomonson (1910-1994).

De simpele hoofdvorm, een exacte vierkant van 13 bij 13 meter, is een reactie op de nogal verschillend vormgegeven belendende panden. De gevels van de villa zijn opgetrokken in baksteen en conform de wens van de opdrachtgevers wit geverfd. Het dakoverstek en de kozijnen zijn van iroko (tropisch hardhout), de plint en de tuinmuren van mangaansteen. De zuidelijke gevel, aan de straatzijde, heeft grote glazen puien en een inpandig balkon over de volle breedte. Links van de villa loopt een hellende oprit naar de verzonken parkeergarage. Aan de andere zijde van het gebouw bevindt zich een pad naar de oostgevel, waar de ruime entree met een uitkragende luifel is. Het grote venster markeert het achtergelegen trappenhuis.

Architect Hein Salomonson volgde onder meer onderwijs bij Joseph Hoffmann in Wenen en maakte zo kennis met de moderne architectuur van het Nieuwe Bouwen. Na enige tijd op het atelier van Le Corbusier in Parijs doorgebracht te hebben, vestigde hij zich in Amsterdam. Hij schreef voor het tijdschrift Goed Wonen en gaf zo mede vorm aan het moderne wonen in naoorlogs Nederland.

Salomonson stelde over dit ontwerp: “Ik geloof dat het vrijstaande stedelijke woonhuis een zeer overzichtelijke vorm moet hebben.”

Het huis werd ontwikkeld in samenspraak met de opdrachtgevers, het echtpaar Isaac. Hugo Isaac was mede-eigenaar en directeur van De Bijenkorf en had duidelijke wensen, zoals het kunnen ontvangen van veel gasten en logés. Aan het interieur werd zeer veel aandacht besteed. Het had oorspronkelijk een venster opgenomen in het stramien van een boekenkast, een vast werkbureau, een marmeren vensterbank die tevens fungeerde als zitbank, een open haard, een boekenliftje in de hal, een kleedkamer voor mevrouw Isaac, en meerdere houten inbouwkasten. Een luxueuze badkamer op de eerste verdieping had een aparte granito ruimte voor het ontkreukelen van kleding.

Het oorspronkelijke tuinontwerp is van tuinarchitecte Mien Ruys en omvatte een vijver en plantenvakken op verschillende niveaus. Het strakke ontwerp vormde een contrast met de natuurlijke vormen van de bestaande boombeplanting.

De villa is van algemeen belang vanwege architectuurhistorische waarde als representatief en gaaf bewaard voorbeeld van woonhuisarchitectuur in functionalistische stijl uit de wederopbouwperiode. Het is een ontwerp van de Nederlandse architect Hein Salomonson, wiens werk typerend is voor de naoorlogse moderne villabouw in Nederland. Bovendien is er sprake van gaafheid van hoofdvorm, detaillering en het toegepaste materiaal.