Complex van zes herenhuizen naar ontwerp van de architect C.J.M. van Duijne uit 1907 in overgangsarchitectuur bestaande uit twee bouwlagen onder kapverdiepingen met plat daken voorzien van voorschilden.

Het bouwblok heeft een symmetrische gevelcompositie waarin elk herenhuis een ingangstravee en een brede woontravee beslaat. De telkens twee aan twee geschakelde woontraveeën zijn over de begane grond en verdieping naar voren uitgebouwd. De kapverdieping heeft boven deze woontraveeën een topgevel. De in overgangsarchitectuur vormgegeven voorgevels zijn opgemetseld in gekleurde verblendsteen met hardstenen decoratieve elementen op de constructief belangrijke plaatsen. Het bouwblok van zeven herenhuizen heeft een markante stedenbouwkundige positie op de ten opzichte van het strand hoog gelegen Zeekant.
De bouw van dergelijke herenhuizen, soms in gebruik als hotel of pension had direct te maken met de onstuimige ontwikkeling van de badplaats aan het einde van de negentiende eeuw waardoor naast grote hotels als Seinpost en het Kurhaus met name langs de Gevers Deynootweg, Zeekant en het Seinpostduin tal van herenhuizen en pensions verrezen. Vaak is sprake van een combinatie tussen wonen, pension en hotel.

Het complex van zes herenhuizen heeft cultuurhistorische waarde als exponent van de ontwikkeling van de badplaats Scheveningen aan het einde van de 19e eeuw. Tezamen met de nabij dit pand uit die periode nog bewaard gebleven bebouwing langs de Gevers Deynootweg, Seinpostduin en Zeekant is hier nog een groot aantal kenmerken van de badplaats, zoals die eruit zag rond het fin-de-siècle, aanwezig. Tevens is het van architectuurhistorische waarde als goed voorbeeld van in overgangsarchitectuur vormgegeven herenhuizen van de vooral in Scheveningen werkzame architect J.W. van Duijne.