Pand uit 1907 in overgangsarchitectuur bestaande uit drie bouwlagen onder een met pannen gedekte kap, ontworpen door de Haagse architect Lodewijk Simons.

De Spuistraat is als sinds de late middeleeuwen een straat waar bedrijvigheid en handel waren geconcentreerd. Rond 1850 doet het winkelconcept zoals wij dat nu kennen haar intrede en worden veel woonhuis- en bedrijfspuien in de bestaande bebouwing vervangen door winkelpuien. De voortschrijdende cityvorming van de binnenstad en daarmee het alsmaar belangrijker worden van de winkelfunctie voor de Spuistraat zorgt ervoor dat vanaf 1875 veel van de oude panden wordt gesloopt of zodanig verbouwd dat er sprake is van een forse metamorfose. De nieuwe winkel-woonpanden panden zijn veelal hoger en laten de rijke schakering zien van de snel opvolgende architectuurstijlen vanaf 1875 tot aan het Interbellum. Spuistraat 54 is hiervan een goede representant.

De voorgevel in overgangsarchitectuur heeft opvallend brede raampartijen op de verdiepingen, waarvan die van de eerste verdieping is voorzien van een houten erker. De gevel wordt beëindigd met een in overstek uitgevoerde kroonlijst. Het metselwerk van de gevel is later in een donkere kleur gesausd. De begane grond bezit een vrij recente winkelpui. In 2008 heeft nieuwbouw plaatsgevonden met behoud van de voorgevel.

De voorgevel van het pand is van architectuurhistorische waarde als representatief voorbeeld van de overgangsarchitectuur uit het eerste kwart van de twintigste eeuw. Cultuurhistorische waarde heeft de gevel omdat het een goede representant is van het transformatieproces dat de Spuistraat vanaf het laatste kwart van de negentiende eeuw heeft ondergaan van eenvoudige bedrijvenbuurt tot een voor die tijd mondaine winkelstraat.

NB. Doel van bescherming van dit object is bij te dragen aan behoud van de historische identiteit van de Spuistraat. De bescherming betreft hier dientengevolge een zogenaamde "vanwege bescherming" waarbij de te beschermen monumentale waarde is beperkt tot de gevel in de Spuistraat.