Cluster van drie vrijstaande houten eengezinswoningen, gebouwd in 1948 als montagewoningbouw met houtskeletbouw afkomstig uit Oostenrijk.

De woningen op nagenoeg vierkante plattegrond bestaan uit een parterre met kapverdieping op een betonnen fundering en een onderplint van baksteen. Het geheel wordt afgedekt door een zadeldak met rode pannen. De rabatdelen op de gevels zijn op de parterre verticaal en op de verdieping horizontaal aangebracht. De drie eengezinswoningen hebben elk een stenen bergplaats. Sommige huizen bezitten latere toevoegingen.

In het naoorlogse Nederland was een groot tekort aan bouwmateriaal. Daarom werden in 1946 door het ministerie van Wederopbouw en Volkshuisvesting woningen besteld bij de Oostenrijkse firma Thermobau GmbH te Wenen. Deze woningen werden deels in natura betaald (groenten, vismeel, aardappels), omdat er in Oostenrijk een groot voedseltekort bestond. De montagewoningen werden ontworpen en geprefabriceerd door de Weense firma en vervolgens geïmporteerd door de Haagse N.V. Nederlandse Thermobouw. De woningen werden door lokale aannemers opgebouwd, waarbij de aannemers zorg droegen voor de fundering, riolering, schoorsteen, dakpannen, vensterglas en sanitair.

In totaal zijn er 800 ‘Oostenrijkse woningen’ gebouwd tussen 1946 en 1948, verspreid door heel Nederland. De Oostenrijkse woningen konden in enkele dagen gebouwd worden. De huizen kennen een logische indeling en waren voor die tijd erg energiezuinig. Dit is te danken aan de isolatiemethode, waarbij metaalfolie in de buitenwandelementen en de verdiepingsruimte aangebracht werd. Hierdoor zijn de woningen ook wel bekend onder de naam “Thermohuizen”.

Dit cluster is tegelijkertijd gebouwd met een cluster van negen woningen aan de Scheveningselaan 155 t/m 167 en Meer en Boslaan 112/114. 

Het cluster Oostenrijkse prefab houten woningen heeft cultuurhistorische waarde als representatief en vroeg voorbeeld van de ontwikkelingen in de naoorlogse woningbouw en uiting gevend aan de periode van materiaalschaarste, waarin montagebouw uit houtrijke landen als Oostenrijk via het Rijk beschikbaar werd gesteld. Tevens van stedenbouwkundige waarde als een gaaf ensemble in de wijk Meer en Bos.

NB. Het betreft een “vanwege-bescherming” waarbij de te beschermen monumentale waarde beperkt is tot het exterieur.