Als winkel-woonhuis ontworpen pand naar ontwerp uit 1903 van het architectenbureau Hoek&Wouters, bestaande uit vijf bouwlagen onder een plat dak. De gevel is vormgegeven in de voor die periode kenmerkende overgangsarchitectuur.

De Venestraat is als sinds de late middeleeuwen een straat waar bedrijvigheid en handel waren geconcentreerd. Rond 1850 doet het winkelconcept zoals wij dat nu kennen haar intrede en worden veel woonhuis- en bedrijfspuien in de bestaande bebouwing vervangen door winkelpuien. De voortschrijdende cityvorming van de binnenstad en daarmee het alsmaar belangrijker worden van de winkelfunctie voor de Venestraat zorgt ervoor dat vanaf 1870 een groot aantal van de oude panden wordt vervangen. De nieuwe winkel-woonpanden panden zijn vaak breder en laten de rijke schakering zien van de snel opvolgende architectuurstijlen vanaf 1870 tot aan het Interbellum.

Het pand Venestraat 3 is hiervan een goede representant. De voor de Venestraat betrekkelijk smalle en hoge gevel van het winkel-woonpand is ontworpen in overgangsarchitectuur. De architecten Z. Hoek en J.Th. Wouters waren bekende Haagse architecten. Kenmerkend voor de overgangsarchitectuur van Venestraat 3 is onder meer de witte verblendsteen, afgewisseld met in donker metselwerk uitgevoerde sierbanden. De architectuur van de gevel is verzorgd en bezit een opvallende beëindiging met fors overstekende kroonlijst waaronder een rondboogvormig vensteropening is gesitueerd. De winkelpui is in de loop der decennia meerdere malen gewijzigd.

Het winkel-woonpand is van architectuurhistorische waarde als goed voorbeeld van de overgangsarchitectuur van rond 1905. Cultuurhistorische waarde heeft het pand omdat het een goede representant is van het transformatieproces dat de Venestraat vanaf het laatste kwart van de negentiende eeuw heeft ondergaan van eenvoudige bedrijvenbuurt tot een voor die tijd mondaine winkelstraat.

NB. Doel van bescherming van dit object is bij te dragen aan behoud van de historische identiteit van de Venestraat. De bescherming betreft hier dientengevolge een zogenaamde “vanwege bescherming” waarbij de te beschermen monumentale waarde is beperkt tot de voorgevel.