Ensemble van twee gespiegelde schoolgebouwen, twee toegangshekken met gemetselde pijlers en open terrein met toegangshek en twee bijgebouwen. De scholen zijn gebouwd tussen 1932 en 1937 naar ontwerp van W.P.C. Knuttel in de kenmerkende vormgeving van het Interbellum. 

De beide scholen zijn gebouwd als Montessorischool (nummer 353) en Nutsschool (nummer 355-357). De Haagse Montessorischool was de eerste in Nederland waar les werd gegeven volgens de methode van de Italiaanse pedagoge Maria Montessori. Na aanvankelijk in diverse herenhuizen te zijn ondergebracht verhuisden zij in 1937 naar de nieuwbouw aan de Laan van Poot. 
Dit uitzonderlijk fraai gelegen ensemble in de as van het water van de Oude Buizerdlaan is onderdeel van het stedenbouwkundige plan van de dienst Stedebouw en Volkshuisvesting uit 1926. Aan de achterzijde grenzen de scholen aan het sportpark Laan van Poot dat tegen het Westduinpark aan ligt. 
Architect Knuttel gaf de scholen een L-vormige plattegrond met de opzet van een klassieke gangschool. De lokalen zijn in de haaks op elkaar staande vleugels gesitueerd.  De ingang bevindt zich in de hoek die de beide vleugels met elkaar maken, met daarachter in een halfronde uitbouw het trappenhuis met de lange, smalle ramen, die de scholen hun markante uiterlijk geeft. De Nutsschool heeft boven de ingang nog de naamsaanduiding in de oorspronkelijke belettering.
De gymnastiekzalen, ook met een halfronde uitbouw, liggen aan de achterkant, tegen de sportvelden aan. De plattegronden van beide scholen verschilden nagenoeg niet van elkaar. Voor de Montessorischool leverde dat een probleem op, omdat het groepsonderwijs grotere lokalen vereist. In 1936 vroeg men dan ook een vergunning voor een inwendige verbouwing, waarbij muren werden weggebroken om de maat van de lokalen aan te passen. 
Beide scholen hebben een goed bewaard interieur. In de Nutsschool zijn de vloeren belegd met de kenmerkende zwarte en rode tegels, de lambriseringen bestaan uit zachtgroene granito met zwarte tegelranden en er zijn kleine keukentjes met de oude grijze granieten werkbladen in de lokalen en in de halfronde uitbouw. Dit maakt het een karakteristiek interieur voor een school uit het Interbellum. 
De Montessorischool werd tussen 1989 en 1991 verbouwd door architect José Osório Lobato. Alle leslokalen zijn even groot, de keukens in de lokalen zijn vervangen, er zijn nissen in de gangen gemaakt om rustig te kunnen werken en goede ruimtes voor de mediatheek en creatieve vakken gecreëerd. 
Het plantsoen bestond oorspronkelijk uit een simpele toegangsweg tot het achtergelegen sportpark en een toegangshek geflankeerd door twee portiersloges. De portiersloges zijn nog aanwezig. 

Het ensemble is van architectuurhistorische waarde als voorbeeld van een hoogwaardig ontwerp in de kenmerkende stijl van het Interbellum. Van cultuurhistorische waarde als voorbeeld van een school voor het Nutsonderwijs en een van de eerste montessorischolen. Tevens heeft het stedenbouwkundige waarde als symmetrisch ensemble gelegen in de as van het water van de Oude Buizerdlaan.