Twee winkel-woonhuizen in rijke neo-renaissance uit 1892, ontworpen als dubbelpand door de architecten Karel Meijer en H.E.M. Rademaker. Het dubbelpand bestaat uit drie bouwlagen onder twee mansardekappen.

De Spuistraat is als sinds de late middeleeuwen een straat waar bedrijvigheid en handel waren geconcentreerd. Rond 1850 doet het winkelconcept zoals wij dat nu kennen haar intrede en worden veel woonhuis- en bedrijfspuien in de bestaande bebouwing vervangen door winkelpuien. De voortschrijdende cityvorming van de binnenstad en daarmee het alsmaar belangrijker worden van de winkelfunctie voor de Spuistraat zorgt ervoor dat vanaf 1875 veel van de oude panden wordt gesloopt of zodanig verbouwd dat er sprake is van een forse metamorfose. De nieuwe winkel-woonpanden panden zijn veel hoger en late de rijke schakering zien van de snel opvolgende architectuurstijlen vanaf 1880 tot aan het Interbellum. Spuistraat 12 en 12a zijn hiervan goede representanten.

De twee nagenoeg identieke gevels zijn ieder drie assen breed en vormgegeven in een rijke neo-renaissancestijl. De oorspronkelijke winkelpuien waren wel verschillend uitgewerkt. Deze winkelpuien en achtergelegen indelingen op de begane grond zijn meerdere malen gewijzigd (onder meer in 1921 en 1991).

Het dubbelpand is van architectuurhistorische waarde als bijzonder rijk voorbeeld van de laat negentiende eeuwse neo-renaissancestijl. Cultuurhistorische waarde heeft het pand omdat het een goede representant is van het transformatieproces dat de Spuistraat vanaf het laatste kwart van de negentiende eeuw heeft ondergaan van eenvoudige bedrijvenbuurt tot een voor die tijd mondaine winkelstraat.

NB: Doel van bescherming van dit object is bij te dragen aan behoud van de historische identiteit van de Spuistraat. De bescherming betreft hier dientengevolge een zogenaamde "vanwege" bescherming" waarbij de te beschermen monumentale waarde is beperkt tot de gevel in de Spuistraat.