Twee herenhuizen in één symmetrisch ontwerp uit 1910 van de hand van de architect W.B. van Liefland in overgangsarchitectuur bestaande uit souterrain en twee bouwlagen onder kapverdieping. De panden zijn ontworpen in opdracht van de "Tweede Nederlandsche Maatschappij tot Exploitatie van Onroerende Goederen".

Het bouwblok heeft een symmetrische gevelcompositie waarin elk herenhuis een ingangstravee en een brede woontravee beslaat. De entree naar de bel-étage bestaat uit een brede bordestrap, terwijl het souterrain voor het personeel via een aparte ingang is ontsloten. De woontraveeën zijn bij de souterrains driezijdig naar voren uitgebouwd met een in baksteen uitgevoerde warande voor de bovengelegen bel-étage. De voorgevels zijn tot halverwege de eerste verdieping in schoon metselwerk uitgevoerd. Daarboven zijn ze gepleisterd.
De woningen hebben een markante stedenbouwkundige positie op de ten opzichte van het strand hoog gelegen Zeekant.
De bouw van dergelijke herenhuizen, soms in gebruik als hotel of pension, had direct te maken met de onstuimige ontwikkeling van de badplaats aan het einde van de negentiende eeuw waardoor naast grote hotels als Seinpost en het Kurhaus met name langs de Gevers Deynootweg, Zeekant en het Seinpostduin tal van herenhuizen en pensions verrezen. Vaak is sprake van een combinatie tussen wonen, pension en hotel.

Het bouwblok van twee herenhuizen heeft cultuurhistorische waarde als exponent van de ontwikkeling van de badplaats Scheveningen aan het einde van de 19e eeuw. Tezamen met de nabij dit pand uit die periode nog bewaard gebleven bebouwing langs de Gevers Deynootweg, Seinpostduin en Zeekant is hier nog een groot aantal kenmerken van de badplaats, zoals die eruit zag rond het fin-de-siècle, aanwezig. Tevens is het van architectuurhistorische waarde als goed voorbeeld van in overgangsarchitectuur vormgegeven herenhuizen van de bekende Haagse architect J.W.B. van Liefland.