Complex van zeven herenhuizen naar een ontwerp uit 1911 in op de chaletstijl geïnspireerde overgangsarchitectuur bestaande uit twee bouwlagen onder kapverdiepingen.

Het bouwblok heeft een symmetrische gevelcompositie waarin elk herenhuis een ingangstravee en een brede woontravee beslaat. De woontraveeën hebben op de begane grond een houten serre en op de verdieping van de risalerende gevels een (soms later dichtgezette) loggia met balkon. De gepleisterde gevels zijn in de toppen voorzien van vakwerkomlijstingen ,welke in combinatie met de geprononceerde kappen met overstekken sterk refereren aan de buitenlandse chaletarchitectuur. Deze bouwstijl was bij uitstek geschikt om het "vakantiegevoel" dat bij de badplaats hoorde te versterken.

De bouw van dergelijke herenhuizen, soms in gebruik als hotel of pension had direct te maken met de onstuimige ontwikkeling van de badplaats aan het einde van de negentiende eeuw waardoor naast grote hotels als Seinpost en het Kurhaus met name langs de Gevers Deynootweg, Zeekant, Zeeweg en het Seinpostduin tal van herenhuizen en pensions verrezen. Vaak is sprake van een combinatie tussen wonen, pension en hotel.

Het complex van zeven herenhuizen heeft cultuurhistorische waarde als exponent van de ontwikkeling van de badplaats Scheveningen aan het einde van de 19e eeuw. Tezamen met de nabij dit pand uit die periode nog bewaard gebleven bebouwing langs de Gevers Deynootweg, Seinpostduin, Zeeweg en Zeekant is hier nog een groot aantal kenmerken van de badplaats, zoals die eruit zag rond het fin-de-siècle, aanwezig. Tevens is het van architectuurhistorische waarde als goed voorbeeld van in op de chaletstijl geïnspireerde overgangsarchitectuur vormgegeven herenhuizen.